miércoles, 9 de diciembre de 2020
Koleka Putuma - Water
sábado, 21 de noviembre de 2020
FELIZ IDADE, de Olga Novo, dous poemas
DOUS POEMAS
36 ANIVERSARIO
Despídome da nena que fun e xa non chora
axeonllada no templo occipital.
Bato palmas no lume.
Voume danzar á sombra radical
da miña osamenta adulta.
Es libre agora
un paxaro bebe nas augas tépedas do teu encéfalo
un peixe novo nace na túa musculatura
e por fin declárase a poesía como un amor anfibio
...Pero agora
Ah, pero agora escoito con toda nitidez
aos 36 anos
a música da resina
aquílo que non oín na tuba do silencio mentres nazo
a harmonía profunda das partículas biliares
a sangue que bombea o ceo
ao abdome dunha salamanca
o delicadísimo encaixe do xeo da voz que amo
e se derrama sobre o meu sino.
Sobrevivín e sobrevivo porque vexo a beleza e vai conmigo
Sobrevivín e sobrevivo porque a beleza me ve e vou contigo.
SALVAXE MENTE
Será que naceu para que a devore o ar
e entre en transo
cando se che acerca
abancando o seu ciclón de arterias
e é toda ela a filosofía espasmódica da dozura
rendida
salvaxe mente.
Será que xa morreron dez homes e Borneo
e un tigre en Sumatra expira
e o espazo absorbe a asma da alma que te mira Será
que as súas terminación nerviosas
son furias con lazos de cobre
que atan á total entrega
e vai a cegas ao abismo por ver
quizais se talvez hai unha rosa ao fondo
e a pode cortar
e darcha.
E despois marcha en carne viva por carreiros
que xa cerraron as silvas haí séculos
que pouco lle importa
que as espiñas a piquen como unha saeta a gorxa
que se derrete e se desangra sen se dar conta sequera
enriba dun altar de Pérgamo
como unha taquicardia indefensa ante o seu propio ritmo.
Será que busca o mimo da luz que nunca tuvo
e as placas tectónicas das palmas das túas maus
se se lle aproximan fana tremer e caer desde o subsolo ao ar
Será que naceu para que a devore
e non quede nada dela
agás o pico da bubela que come o corazón do figo
e digo
que existiu con tal tenrura que quedou durmida entre os calcetíns
da cesta da túa roupa e tres pinzas e a curva do Universo
e digo
tamén
que pode respirar co osixeno que a ti che sobre
que vai ao alén bicar as maus da túa mai morta
e que che fabrica os suspiros cunha flor de fariña infinita
que quedou o seu riso coma un fume flotando entre chemineas modernistas
que todo aquel que o ve ascende de si mesmo
ao nó da combustión eterna.
Será que ela é ela
entre brasas e neve con furacáns formigas e o sexo sinfónico
dos eixos da terra.
Será
que ela é ela.
miércoles, 18 de noviembre de 2020
Strange Mystery Flower sing Lord Byron - The Wild Gazelle
sábado, 7 de noviembre de 2020
EG : Gata Cattana, 4 poemas 4 (+1)
No aman de igual forma
los ricos y los pobres.
Los pobres aman con las manos.
Los pobres aman en la carne y con gula,
en las peores estampas,
en condiciones famélicas y con
todo en su contra.
Los pobres aman sin bonitos decorados.
Entienden de lunes y de tedios domingueros
y de gastos imprevistos
de facturas y de angustias
que embisten
mes a mes
a quemarropa.
El amor de los pobres
no sale por la ventana
aunque el dinero entre
por la puerta,
(que nunca entra),
(aunque no haya ventanas).
Los pobres han aprendido
a amarse a oscuras por eso mismo.
Han aprendido a amarse mal alimentados
mal vestidos, malqueridos,
porque el hambre agudiza el ingenio
y en sus jardines también crecen las flores
(aunque no haya jardines).
Los pobres han aprendido a aprovechar
los vis a vis, entre jornada y jornada
de trabajo,
(aunque no haya trabajo)
y saben darse placeres nunca tasados
de valor incalculable
y han aprendido a disfrutar las circunstancias
y la sopa de sobre,
el viejo colchón y la cuesta de enero.
Y parece que su amor se yergue
indestructible a pesar de,
a pesar de las miles de plagas,
de los sueños frustrados y fracasos andantes,
de las crisis cíclicas y de hambrunas y de guerras,
más valiente que Heracles,
más Odiseo que Odiseo.
Y parece que su amor se extiende y se multiplica
al ritmo que se multiplican los pobres,
al ritmo que se multiplican los infortunios
y los desastres naturales que golpean
siempre en las casas de los pobres.
Y ese amor está a la altura de Urano,
a la altura de Urano y de Gea juntos,
y es el única arma
que tienen los pobres
para defenderse.
Por eso han aprendido a cultivar flores
y a cantar bien sus penas
y han inventado las mejores obras
y los mejores instrumentos.
Por eso entienden de arte y saben
encontrarlo donde lo haya,
aunque no lo haya,
(que siempre lo hay).
Y han aprendido a aprovechar el carisma
y la jerga,
y a escribir poemas inmortales
sobre amores complicados,
y saben de cosquillas,
y saben de boleros
y saben de desnudos
y de darlo todo,
que no es más que lo puesto,
las manos y la lengua
la forma de otear el horizonte
y los cánticos en contra del patrón.
yo solo se amar de esta manera
yo te amo como aman los pobres
y me temo
que por mucho mucho tiempo
esto seguirá siendo así
domingo, 1 de noviembre de 2020
Ioshua: Poesía desde las tripas
(Radio FLIA – Red Eco) – Argentina –
Desde Radio FLIA quisimos transmitir lo que sentíamos presentando su obra. El programa comenzó con la lectura de una carta escrita por Lucas Alonso, en la que relataba lo que había sucedido el día que se conoció la noticia. Luego conversamos con Matías Reck (Milena Caserola) y con Sebastián Goyeneche “Goyo” (Nulú Bonsai), ambos editores de gran parte de la obra de Ioshua.
Ioshua devoró su vida a través de sus palabras. “Era mitad obra y mitad texto”, contó Goyo. Mezclaba la crudeza de vivir en la calle con la ternura amorosa por los pibes. Era un poeta callejero, encarnaba eso que decía. Caminaba sobre el fuego. Sacaba poesía desde las tripas. Desde lo más profundo, desde la irreverencia más encarnada narraba lo que su interior reflejaba de su realidad en el barrio del conurbano “Libertad” donde había nacido.
Desde que se fue de su casa a los 14 años vivió entre la calle y las casas de les que lo recibían. Hay quienes dicen que vivía de gira por todo Argentina, Chile, y Paraguay, y que en cada lugar encontraba donde comer y dormir. “Cuando vos naces en una cuna que no es muy agraciada, que lo primero que conoces es la inclemencia, lo primero que vas a descubrir es cómo resolver problemas todo el tiempo, eso te empieza a dejar esa misma tendencia con respecto a la vida misma. Tenés otras habilidades, no mejores ni peores, simplemente otras. El individuo es su clase cuando nace, cuando se vuelve adulto es responsable de la clase que ocupa y es responsable de su propia identidad, como homosexual más todavía, aún más, porque la opresión que siente la comunidad en el mundo y acá, en particular, en Argentina es un poco la culpa de todos”.
En el año 2002 Ioshua realizó performances en el ciclo Poesía Urbana, organizado por Juan Xiet y Javier Bassin. Luego, en cada FLIA de Buenos Aires o del conurbano se lo podía ver haciendo lecturas, circulando sus fanzines o sus manuscritos.
Como autor, su primer obra fue Luz y Fuerza editada por Milena Caserola, antología que surge durante alguna reventada noche en que Matías Reck lo invita a Ioshua a editar un libro, y él, cuenta Reck, prefirió publicar a sus amigues poetas y poetisas, comentando cómo les conoció y quiénes son. Así ve la luz y se llena de fuerza este libro, que bromea con el combativo sindicato liderado por Agustín Tosco.
En 2009 edita Pija, birra, faso con Nulú Bonsai, y luego llegaría Loma hermosa. Después “vino con un material que ya había estado publicado en Loma hermosa y en algunos poemas dispersos también; él quería meter todo eso y que ese sea el libro negro de Ioshua y que diga Ioshua en blanco para que parezca merca cayendo de la tapa. Ese libro fue una coedición entre El Asunto y Milena Caserola” comentó Reck.
Nuevamente con Nulú Bonsai edita en 2010 Clasismo Homo, libro que recopila documentos, textos y panfletos que estaban dentro de un blog dirigidos hacia la crítica tanto del patriarcado como de la heteronorma y, a su vez, con críticas al movimiento gay y al movimiento LGTTBI.
Luego, decidirá autoeditarse y así nace “Wacho de la calle”, sello con el que edita: En la Noche, Los sentimientos, Cumbia Gei, Narrativa Gay Bonaerense, Malincho y Ioshua Campeón. Cumbia Gei es, quizás, su obra más conocida, donde recopila una serie de dibujos producto de su fantasía en base a un deseo proyectado hacia los pibes de su barrio, a quienes imaginaba juntos, unidos y más allá de una cerveza en la esquina.
El viaje emocional de su obra vale la pena. A Ioshua lo vamos a seguir encontrando en cualquiera de sus poemas porque los artistas no mueren.
UN BESO POR CADA LAGRIMA
Los muchachos han vuelto a dormir juntos.
Han comido de la carne del otro.
Han llorado lo suficiente.
Han saciado la sed de leche.
Han comprendido la belleza del amor
Pues
La belleza es un abrazo sin destino
Un cuerpo que no duele
Y es un beso por cada lágrima.
El dolor es cargar la vida sobre los huesos.
ADIOS
Adios sera la primer palabra del inicio de nuestro romance.
LO HE SOPORTADO TODO
He soportado mil noches sin dormir
He soportado mil desprecios en mi corazon
He soportado mil enfermedades en mi cuerpo
He soportado mil heridas en mis brazos
He soportado mil cicatrizes en mi espalda
He soportado mil golpes en mi cara
He soportado mil pijas en el culo
He soportado mil gramos en mi nariz
Lo he soportado todo
Todo
Pero aun no he podido soportar
Tu adios.
RIEGA MIS ENTRAÑAS
Mi cuerpo se desgarra cada tres dias
Mis huesos se derriten cada mes
Mi corazon se derrumba cada noche.
Los varones no me han fortalecido han tomado de mi cada gota de simiente.
Apenas podre dormir
Sin tener algun recuerdo tuyo.
Los desprecios me han debilitado
La medicacion no ha sido suficiente.
Aun enfermo de extrañarte
Aun espero que vuelvas a entrar en mi cuerpo
Y regar mis entrañas.
ESCLAVA
Sabor a merca por las mañanas
Sabor a birra por la tarde
Sabor a llanto por las noches.
A quien abrazaras cuando tus lagrimas inunden tu cama?
Con quien te drogaras cuando tus lagrimas inunden tu cama?
A quien le diras “te amo” cuando tus lagrimas inunden tu cama?
Sabor a wasca por las mañanas
Sabor a hambre por las tardes
Sabor a pena por las noches.
Mi lengua conoce cada uno de tus sabores.
Mi boca es esclava de tu sudor
Mi boca es esclava de tu sudor
Mi puta boca es esclava de tu sudor
.
#IOSHUA
https://www.tumblr.com/tagged/ioshua
https://puestoioshua.wordpress.com/2016/08/14/ioshua-poeta/