viernes, 25 de marzo de 2022

Paso do estreito, de Xosé Maria Alvarez Cáccamo

 PASO DO ESTREITO


nós éramos de todo:

da fala e da canción das árbores figueiras

das praias sementadas de sombra e dunha luz

con que se abren as portas para fuxir do medo


lavamos a tristura nunha caixa de lata

decorada con flores e paxaros azuis

un fio de lembranzas a foto da muller

un idioma que canta e un olvido doente

para non regresar porque fuximos mortos

e o mar dentro de nós e a noite polo mar


a noite contra o vento


ali na beira agardan

exércitos armadosque non deixan pasar

e o faro ardendo alto sobre a illa das pombas


contra a illa das pombas

o vento entrando fura

a terra en corredores

secretos soterraños


as árbores quiemadas na banda do solpor

e polas rúas andan

desesperados bébedos

e mulleres profundas que preguntan ao mar


o mar era tan grande!


nós éramos todo

na noite contra o vento


a xete só di números:

trescentos afogados debaixo da cruz branca


             (Colección de espellos, ESPIRAL MAIOR- A Illa Verde 1994)